Blog

Is “Pongal” truly an ancient Tamil festival?

All across Tamilnadu and among Tamil speaking people, and in fact all across India, people are wishing and greeting each other on this day Jan 15^th 2024. It is currently celebrated as a thanksgiving festival, offering gratitude to the sun, and nature, and soil, and cows and to the farmers for their help in giving us a bountiful harvest.

When the celebrations originated is unknown. Nothing like the Pongal we celebrate is mentioned in Sangam literature.

However, when I was researching the origins, I did come across this beautiful Sangam poem describing the cool chilly mornings as the rains of Margazhi (Mid Dec to Mid Jan) give way to the Thai (mid Jan to Mid Feb) month. I was thrilled to imagine the young girls and women of those long gone days playing in the Vaigai river, celebrating the start of the Ilavenil season (The early summer season).

Specially the last line!

நளி கடல் முன்னியது போலும், தீம் நீர்
வளிவரல் வையை வரவு.

‘வந்து மதுரை மதில் பொரூஉம், வான் மலர் தாஅய்,
அம் தண் புனல் வையை யாறு’ எனக் கேட்டு, 10

மின் அவிர் ஒளி இழை வேயுமோரும்,
பொன் அடர்ப் பூம் புனை திருத்துவோரும்,
அகில் கெழு சாந்தம் மாற்றி ஆற்றப்
புகை கெழு சாந்தம் பூசுவோரும்,
கார் கொள் கூந்தல் கதுப்பு அமைப்போரும், 15

வேர் பிணி பல் மலர் வேயுமோரும்,
புட்டகம் பொருந்துவ புனைகுவோரும்,
கட்டிய கயில் அணி காழ் கொள்வோரும்;
வாச நறு நெய் ஆடிவான் துகள்
மாசு அறக் கண்ணடி வயக்கி வண்ணமும் 20

தேசும் ஒளியும் திகழ நோக்கி,
வாச மணத் துவர்வாய்க் கொள்வோரும்;
இடு புணர் வளையொடு தொடு தோள் வளையர்,
கட்டுவடக் கழலினர் மட்டு மாலையர்,
ஓசனை கமழும் வாச மேனியர் 25

மட மா மிசையோர்,
பிடிமேல் அன்னப் பெரும் பெடை அனையோர்;

 

the river with sweet water rushes like blowing

winds, appears like the overflowing ocean,

and attacks the walls of Madurai.  On hearing

that the beautiful, cool Vaiyai came bearing bright

flowers, those wearing lightning-like, bright ornaments,

and those who wear gold flower ornaments remove sandal

paste from their bodies and smear abundantly akil paste

filled with smoke.

Women with hair as dark as rain clouds adorn themselves

with flowers tied with roots.  Perfectly donning saris they

wear lovely necklaces with clasps.  They look at themselves in

a mirror cleaned with fragrant ghee and fine powders,

their reflections revealing their natural glowing beauty.  They

eat scented betelnut that makes their mouths red.  Others

wear perfectly made bangles, armlets, toe rings and

strands of flowers that drip honey.  They sprinkle

their bodies with perfumes whose scents travel afar.

Women mount on gently trotting horses, and like geese,

sit on top of female elephants.

Source:

https://sangamtranslationsbyvaidehi.com/ettuthokai-paripadal/